Dlaczego można nie otrzymać rozgrzeszenia za antykoncepcję?

Pamiętam jak dziś, kiedy będąc klerykiem 4 roku WSD zapytałem mego proboszcza, czy do tej pory (a wówczas miał za sobą niemal 20 lat kapłaństwa) zdarzyło mu się wiele razy, by zatrzymał komuś rozgrzeszenie. Odpowiedział mi wówczas, że nie. Było może kilka takich przypadków i to bardzo rzadko po sobie występujących.

Dziś, kiedy jestem kapłanem z młodym, 7 letnim doświadczeniem, ze smutkiem muszę przyznać, że sytuacji zatrzymania absolucji było nie mało. Chyba raczej wszystkie dotyczyły kwestii wokół VI przykazania i związane były z antykoncepcją. Konkretnie zaś chodzi o fakt, iż uporczywe trwanie w grzechu – jakimkolwiek – generuje niedyspozycję do otrzymania rozgrzeszenia.

Antykoncepcja, przeciwstawiając się bezpośrednio przekazywaniu życia, zdradza i fałszuje miłość pojętą jako dar, stosowny dla małżeńskiej jedności; zdradza i fałszuje <<wartość całkowitego daru z siebie>> i sprzeciwia się planowi Bożej Miłości, w którym małżonkowie uczestniczą. /FC 32/

Wskazania co do spowiednika:

Spowiednik jest obowiązany upomnieć penitentów co do wykroczeń, z istoty swej ciężkich, dotyczących prawa Bożego i wpłynąć, by zapragnęli uzyskać rozgrzeszenie i Boże przebaczenie z postanowieniem weryfikacji i poprawy swego postępowania. Przypadek powtórzenia grzechów antykoncepcji, nie jest powodem, samym w sobie wystarczającym, do odmówienia rozgrzeszenia; należy go jednak odmówić, jeśli brakuje dostatecznej skruchy albo postanowienia poprawy wykluczającej ponowny upadek. / PAPIESKA RADA ds. RODZINY „VADEMECUM DLA SPOWIEDNIKÓW” O NIEKTÓRYCH ZAGADNIENIACH MORALNYCH DOTYCZĄCYCH ŻYCIA MAŁŻEŃSKIEGO/

Tak zatem, dla porządku: samo używanie antykoncepcji nie wprowadza niedyspozycji do przyjęcia rozgrzeszenia – lecz brak woli rezygnacji z niej. To raz. Po drugie natomiast: z reguły jest tak, że oboje małżonkowie decydują się na antykoncepcję. Oboje zatem winni przystąpić do spowiedzi świętej. Tak samo, ja i oboje mają obowiązek odpowiedzialnie i dojrzale, w dialogu małżeńskim temat przedyskutować, przemodlić i podjąć słuszne decyzje – mające na celu wierność i prawdę w miłości.

To jest jedna strona medalu. Jednak co z grzechami nie wyznanymi – a więc i świętokradzkimi zarazem? Bo przecież każdy, kto żyje w sakramencie małżeństwa wie, jaka jest nauka Kościoła  w/s antykoncepcji. Nie raz jest tak, że wskazuję osobom spowiadającym się, iż wybuchowość, brak wyczucia w wielu sprawach, nerwowe usposobienie, oddalanie się wzajemne od siebie w rodzinie, nagłe zmiany nastrojów, zwłaszcza w kierunku strachu, lęku, rozedrgania wewnętrznego – wszystko to jest niczym innym, jak wynikiem barier, jakie wobec siebie stawiają małżonkowie. I to nie tylko w wymiarze antykoncepcji. Choć prawda jest taka, że „lwia” część problemów pojawia się za jej właśnie przewodem.