Czy Bóg sobie kpi z człowieka?

Ciekawa historia, a propos chleba

W sobotnie przedpołudnie we Frankfurcie pewien człowiek szedł na zakupy. Przed nim kroczył Hindus. Nagle pochylił się i podniósł coś z chodnika, a z teczki wyciągnął śnieżnobiałą chusteczkę. W ręce trzymał nadgryzioną i zabrudzoną kromkę chleba. I kiedy owijał chusteczką podniesioną kromkę, powiedział: „W mojej ojczyźnie chleb jest święty”. Pewien zaś znany angielski dziennikarz przeprowadził wiele mówiący nam wszystkim eksperyment. Kupił kilogramowy bochenek chleba i stanął z nim na ruchliwych skrzyżowaniach wielkich miast świata. Ofiarował ten bochenek chleba przechodniom za jedną godzinę pracy. I co osiągnął? W niemieckim Hamburgu został wyśmiany. W amerykańskim Nowym Jorku zabrała go policja. W Afrykańskiej stolicy Nigerii wiele osób chciało pracować nawet trzy godziny, aby zdobyć ten chleb, a w indyjskim Delhi bardzo szybko zgromadziło się wokół dziennikarza setki osób, którzy byli gotowi pracować cały dzień. Bo chleb się szanuje, gdyż jest nade wszystko drogocennym darem, zdobywanym w pocie czoła. Kiedy zaczyna chleba brakować – ludziom zaczyna dziać się bardzo źle.

Taka moja refleksja, odnośnie pogody, jaka nam towarzyszy na Warmii od wielu dni.

Modliliśmy się w dni krzyżowe o urodzaj – czy mamy mieć pretensje do Pana Boga, że mimo naszych modlitw, On pozostaje nieubłagany? – Nie wierzę, że Bóg, Którego czczę i służę Mu byłby gotów kpić sobie z człowieka. Nie raz bywa, że moje spotkanie z Bogiem rozczarowuje mnie. Kiedy to moje rozczarowanie opłakuje, rozżalam się nad sobą, to zazwyczaj po krótkim czasie przychodzi oświecenie z zewnątrz: a może jednak to nie tak miało być? Albo jeszcze inaczej: robię coś nie tak, jak potrzeba! Jestem z niewłaściwa intencją, z nie takim nastawieniem, czy też chce użyć nieodpowiednich środków!

To jedna kwestia. Druga, równie istotna: Pan Bóg nie jest „chłopcem na posyłki!” On stwarza nam okoliczności pod to, byśmy mogli rozwijać skrzydła na Jego chwałę i nasz ludzki pożytek, natomiast nie nagina rzeczywistości do naszych oczekiwań! Może warto właśnie w tej perspektywie spojrzeć na nasze okoliczności trudów, dotyczących posprzątania zbóż z pól? Może po prostu nasze oczekiwania lub też próba dojścia do ich zrealizowania nie są zgodne z tym, czego oczekuje i czemu chce błogosławić Bóg?