Haters just need a hug!

Tytułowy slogan to hasło, które zobaczyłam w sklepie na koszulce. Znaczy ono: ,,hejterzy zwyczajnie potrzebują uścisku”. Hejterzy, a więc ci, którzy wychodzą z pretensjami, czasem próbują ośmieszyć czy po prostu skrytykować.

Przypomina mi się jednocześnie zdanie z książki ,,Żyć nie byle jak” księdza Marka Sokołowskiego, który pisze: ,,W przesadnej roztropności i pobożności na wyrost można tak gorliwie bronić Boga, że przy okazji spycha się kogoś na bok, wyzywa od głupich bezbożników, czasem nawet przeklina”. Moim zdaniem koresponduje to w niezwykły sposób ze sloganem z koszulki. Gdy mianowicie zdarza mi się spotkać takiego ,,hejtera” wiary, zwykle moja reakcja -świadomie lub nieświadomie – utwierdza mojego rozmówcę w przekonaniu, że jestem lepsza od niego. Może nie to, żebym go od razu zwymyślała, bo najczęściej tak nie jest, ale jednak jako osoba wierząca kreuję się nieraz na tą, która żyje właściwie, po Bożemu, nie to, co tamten. Bo on to w ogóle nic o życiu nie wie, prawie że zło wcielone, a jeszcze te jego poglądy… O, nie mamy o czym rozmawiać! A może właśnie mamy?

Proszę mnie dobrze zrozumieć – wcale nie próbuję usprawiedliwiać postawy krytykowania Boga i Kościoła, a może nawet nienawiści względem Nich. Trzeba jednak popatrzeć na to wszystko z nieco innej perspektywy. Mianowicie, określone postawy i wypowiedzi są najczęściej wynikiem konkretnych zdarzeń, doznań, może raniących słów. Mam wrażenie, że ci, którzy najgłośniej krzyczą o tym, że Boga nienawidzą lub że Go po prostu nie ma, najbardziej Go pragną. Warto spróbować postawić się w sytuacji takiego człowieka. By to zrobić, można na początek odpowiedzieć sobie na pytanie: Czy miałem kiedykolwiek kryzys wiary? Nie chodzi tu o nie wiadomo jak burzliwy konflikt z Bogiem, ale nawet mniejszy czy większy zatarg, kłótnię z Nim. Zdarzyło mi się przeżywać taki stan po pewnym trudnym dla mnie doświadczeniu. Mogę powiedzieć, że w tamtym okresie byłam poniekąd ,,hejterem” wiary w Boga. Czego wtedy potrzebowałam? Bynajmniej nie pouczeń, nie pokazania wyższości przez jakiegoś gorliwego katolika, lecz zwyczajnego wsparcia i zrozumienia.

Może więc to jest właśnie zadanie chrześcijanina: powtarzanie za Jezusem słów ,,I ja cię nie potępiam”. Może nie zawsze potrzebna jest nawet dyskusja z ,,hejterem”, dlaczego to Kościół naucza tak a nie inaczej, bo wystarczy zwykłe potrzymanie za rękę i okazanie takiej zwyczajnej przyjaźni i braterskiej miłości.